Het is bijna twee jaar geleden dat ik de diagnose Coeliakie heb gekregen. Er is zo veel veranderd in zo’n korte tijd en binnen een week was het ‘dieet’ eigen geworden. Ik ben van mijn klachten af en thuis heb ik niet het idee, dat er veel veranderd is. Sinds dit jaar studeer ik Communicatie in Rotterdam. Ik schrijf in deze blog over mijn leven als student zonder gluten buiten de deur.

De kleinste kruimel kan ervoor zorgen dat ik ongeveer een week tot twee weken ziek ben. Ergens heb ik het ‘geluk’ dat ik niet direct reageer op gluten. Waar de ene een reactie krijgt binnen tien minuten, merk ik het vaak pas de dag erna. Ik heb vier keer in de afgelopen twee jaar te maken gehad met een glutenfout, het moment wanneer ik gluten binnen krijg. Wanneer ik samen met mijn vriendinnen op school eet is er altijd een kans op kruisbesmetting. Zelf let ik heel goed op wat in contact komt met mijn eten en neem eigenlijk zo goed al altijd mijn eigen eten mee.

De afgelopen periode heb ik een keuzevak gevolgd, die duurde van 18.40 uur tot 20.20 uur. Doordat ik overdag ook een college had kwam ik hierdoor in de ‘problemen’ met mijn avondeten. Nu staat problemen tussen haakjes, want het is maar net hoe groot je het probleem zelf maakt. Eigenlijk heb ik de meeste keren gezorgd, dat ik een Yam broodje bij had met een bakje tonijnsalade. Terwijl mijn vriendinnen dan bijvoorbeeld eten haalde bij de Hema, KFC of pasta haalde bij Julia’s. Ik heb zelf ook wel eens een aantal keer wat gehaald in Rotterdam. Dit verscheelde dan tussen een glutenvrij hamburger bij de McDonalds of een puntzak patat bij Bram Ladage, want meer budget keuze was er niet te vinden. Ik ben samen met mijn klasgenoot een keer een Pokébowl wezen halen. Voordat ik het restaurantje inging had ik contact opgenomen met het Pokébowl restaurant om te vragen of het glutenvrij was. Het restaurant vertelde dat het grootste gedeelte glutenvrij is en ik zonder probleem een Pokébowl kon halen. Helaas was er wel sprake van kruisbesmetting en heb ik een aantal dagen ziek thuis gezeten.

Mijn vriendinnen op school proberen er wel zoveel mogelijk rekening mee te houden. En eigenlijk doen de vriendinnen buiten school dit ook zoveel mogelijk. Ik ga nog steeds uit eten en ik heb nog steeds gezellige avondjes. Het is zoals ik net als zei in de vorige alinea. Het is maar net hoe groot je het probleem zelf maakt. Er is altijd wel een oplossing te vinden voor het ‘probleem.’ Wat geen probleem is. Er blijkt nog veel meer glutenvrij’s te ontdekken in Rotterdam. Zo wil ik binnenkort naar Baker & More, een restaurant bij ons om de hoek die helemaal glutenvrij is. Er is nog zoveel te ontdekken en iedere week komt er weer wat nieuws bij.

Houden jouw vrienden ook rekening met jou?

*Afbeelding is van Pixabay